آخه چرا باید کلی از وقتمو بذارم وقتی هیچ عنوانی به ذهنم نمیرسه؟!

میخواستم اینجارو حذف کنم. و از اونجایی که من هیچ‌وقت نمیتونم بدون وبلاگ بمونم، و حتما باید جایی باشه تا یاوه گویی های ذهنمو توش ثبت کنم، یقینا میخواستم یه وبلاگ دیگه باز بزنم. به خودم گفتم آخه چه کاریه عزیزمن؟!  مگه با تغییر وبلاگ آدم عوض میشه؟!  یا سبک نوشتنش تغییر میکنه؟! در نهایت من همون آدمم. با همون گذشته و همون سبک نوشتن. بذار اگر قراره تغییری هم ایجاد بشه، همینجا اتفاق بیفته.  این احمقانه است که همیشه صورت مسئله هارو پاک میکنم من. 
خلاصه که متاسفم. بازهم باید این مشوش نوشت هارو تحمل کنید.
یه چیزی هم که خیلی بهش فکر کردم این بود که چرا بعضی از ماها از بیخود ترین و بیهوده ترین چیزهای زندگی مون تو این مکان مقدس!  مینویسیم؟! جوابی که تونستم بهش بدم اینه که ما هیچ گوشی برای شنیدن چرت و پرت هامون تو دنیای واقعی نداریم، وگرنه مگه میشه کسی چرند و پرندی از ذهنش رد نشه؟!  همه چرندیات دارند تو زندگی. البته من خودم اسمشو میذارم مبتذلیات (!)  ( واژه مبتذل اگر اشتباه نکنم به معنای بیهوده و بی ارزشه) . خلاصه که اگر شما آدمی تو دنیای واقعی دارید که به مبتذلیات و چرندیات تون گوش میده بی منت قدرشو بدونید. اگر هم ندارید که خب اینجا هست دیگه. خواستم بگم ببخشید ماهارو ،به هر حال شاید از بین این همه چرندیات یه دوتا متن خوب هم از ما در اومد. 
دیگه حرفی نیست ...