تحیر

حدود دو سال پیش بود اگر اشتباه نکنم که مردم انگلیس به خروج کشورشون از اتحادیه اروپا رای دادن .چقدر سیاست مدار ها این و اون و واسطه کردن که به مردم بگن نکنید، آقا اشتباهه نکنید. انگار نه انگار. همین دیوید بکام خودشونم اومد یه مصاحبه کرد که آقا درست نیست بیخیال شید همه میخندند بهمون و اینا. خلاصه رفراندوم شد و رای به خروج از اتحادیه دادن مردم. من زیاد  اخبارشو دنبال نکردم. فقط یادمه یه سری از تئوریسین (!)های ایرانی گفتن ببینید؟!  به به چقدر به نظر مردم شون احترام میذارن با اینکه خودشون مخالفن. 

خلاصه گذشت تا اینکه الان داشتم اخبار و دنبال میکردم دیدم که کلی تظاهرات شده و مردم ریختن تو خیابونا که آقا از اتحادیه خارج نشیم!!!  حالا من شاید هر ثانیه این سوال و از بابا میپرسیدم، بابا مگه خودشون رای ندادن؟! ا بابا مگه مردم رای نداده بودن به خروج؟!  ا بابا چی شد پس؟!  بابامم هیچی نمیگفت فقط منو نگاه میکرد و دوباره به اخبار گوش میداد.معلوم.بود اونم چیزی نداره بگه. یکی از تظاهر کننده ها میگفت اونایی که رای به خروج دادن هم الان پشیمونن چون تبعاتشو دیدن. خلاصه که یه داستانیه این خروج اینا از اتحادیه. من حتی نمیدونم خوبه یا بد این اتفاق برای اونا. ولی احتمال میدم اونا حتی خودشون هم نمیدونن خوبه یا بد خروج شون از اتحادیه. من هیچ نتیجه گیری ای نمیکنم فقط گاهی عجیب فکر میکنم ما مردم چقدر بازیچه ایم! 

حالا اصلا اینا هیچ ربطی به ما نداره، فایده ای هم نداره احتمالا ولی خوبه گاهی نگاه کنیم تو دنیا داره چی میگذره؟! هوم؟! عبرت که میتونیم بگیریم! 

اگه گرسنه ایم(به معنای خود کلمه)  که هیچ. چون با شکم گرسنه نمیشه به این چیزها فکر کرد. ولی اگر سیریم (به معنای خود کلمه)   قبل هرکاری بیاید تاریخ بخونیم. تا حداقل اشتباهات اجداد مون رو تکرار نکنیم. مگه چند سال زنده ایم؟!