هیچ عنوانی برای این مطلب به ذهنم نمیرسه حقیقتا!

یه مسئله بود که همیشه منو متعجب میکرد. این که چطور بعضی ها زندگی شونو وقف دیگران میکنند. اشتباه نکنید منظورم خیرین و مشاورین و پرستارای مراکز خیریه و درمانی و هرکسی تو این مایه ها نیست. منظورم طرفدارای افراد معروفه !!! خب واقعیتش من هنرمند و ورزشکارهای زیادی رو دنبال میکنم ولی دنبال کردنم صرف دیدن کارهاشون و لذت بردنه یا به غایت استخراج فعل مفیدی از کارهاشون ( اگه کار خوبی انجام بدن البته).  

 اما تو همین حین میبینم آدمهایی رو که فن پیج میزنن، فن سایت میزنن، بیست و چهار ساعته به دنبال ایدل و آرتیست شونن. اره شاید این تو ایران زیاد عمومیت نداشته باشه که جای خوشحالیه .اما مثلا تو خیلی از جاهای دیگه وقتی یه سلبریتی قراره با هواپیما جایی بره طرفدار ها از ساعت ها قبل تو فرودگاه منتظر میمونن فقط صرفا برای اینکه چندتا عکس بگیرن، مورد داشتیم طرف میخواسته خصوصی سفر کنه یعنی اصلا برنامه کاری نبوده و خب قطعا طرفدارا نمیدونستن ولی رفتن پول دادن به دفتر هواپیمایی تا اطلاعات سفر آرتیست شونو بخرن و بدونن کجا میره. و برن ازش عکس بگیرن :| من اینجا منظورم پاپاراتزی ها نیستا. اونا شغل شون اینه. من منظورم خود طرفدار هاست. وجدانا خب که چی؟!  

من حتی آدمی رو میشناسم که طرفدار یه آرتیست خارجی ( غیر انگلیسی زبان)  هستش و برای اینکه بتونه اخبار و حرفاشو ترجمه کنه زبونشونو یاد گرفته، بارها به کشورش سفر کرده، روزانه هزارتا عکس و فیلم ازش.آپلود میکنه و خیلی کارای دیگه که گفتنش تو مقال نمیگنجه دیگه. این در صورتیه که به احتمال قریب به یقین اون آرتیست حتی نمیدونه همچین آدمی وجود داره .  این خیلی تلخه ها من خودمم تجربه اش کردم. این که تو.یکیو در حد پرستش دوست داشته باشی ولی اون حتی ندونه تو وجود داری!  من گاهی میرم تو این سایت های طرفداری و این پیج های توییتری به خودم میگم من فقط میرم این چیزها رو نگاه میکنم دو.سه ساعت از وقتم گرفته میشه، اونی که اینارو نوشته و ترجمه و ویرایش کرده چقدر از وقتش گرفته شده؟!  یعنی اصلا در درک من نمیگنجه. ببینید من مخالف دوست داشتن و طرفداری نیستم من مخالف وقف زندگی ها برای افرادی که تاثیر چندانی هم تو زندگی مون ندارند هستن. یکی ممکنه بگه خب شاید اون آرتیست تو زندگی تو تاثیر نداشته ولی تو زندگی مثلا اونی که داره زندگیشو وقفش میکنه تاثیر داشته.منم میگم خب باشه تاثیر داشته، ولی الان اون طرف داره چیکار میکنه!؟ یعنی نمودش کجای زندگیشه؟!  مگه اون طرف کاری جز طرفداری هم انجام میده؟!  حالا بازم اینا هیچ ربطی به منه نوعی یا هیچکس دیگه نداره اوکی. اما مشکل از جایی شروع میشه که بعضی از همین طرفدار ها فرد مورد علاقه شون رو میکنن بت و نه تنها خودشون بلکه دیگران رو هم موظف به پرستیدنش میکنن. و این یعنی هرکاری اون انجام میده خوب و کامله و هیچ نقص و عیبی هم درش نیست. پس راه برای هیچ.انتقادی هم نیست. 

بیخیال دیگه هرکی راه خودشو انتخاب میکنه .

فقط من یه زمانی از خودم می پرسیدم مردم دنیا تو این قتل و غارت هایی که میشه کجان؟!  یعنی کجان که صداشون در نمیاد؟!  

بعد فهمیدم که ما مردم و با این چیزها سرگرم کردن که نفهمیم داره تو دنیا چی میگذره. 

یه چیزی دیگه هم که یادم رفت بگم اینه که اگه من نوعی به شما بگم فلان چیز غلطه و فرد مورد علاقه شما بگه فلان چیز درسته، شما قطعا اون و درست تصور میکنید. و حرف منه نوعی به کتف چپ تون هم نیست بدون اینکه فکر کنید منطق تون چی میگه. میفهمید منظورمو دیگه؟  کاری که الان دارند با دنیا میکنن... 

حالا میخوام یه چیز خیلی جالب براتون بذارم .مثل اینکه دیروز پریروز یه جنجال تو توییتر به پا میشه و قضیه از این قرار بوده. ( اینو بگم من خودم اولین بار بود این آرتیست آمریکایی رو شناختم قبل از اون حتی اسمشو هم نشنیده بودم همین الانم نمیدونم دقیقا کیه فقط میدونم یه بازیگر و خواننده ی احتمالا لوکاله)  

قضیه از این قراره که یکی از فن های این خانم براش مینویسه : 

+ الان هدفم توی زندگی اینه که تو به من اشاره کنی و منو بشناسی. 

اون خانم  هم در جواب این توییت، توییتی منتشر کرد و گفت که 

_ این هدف، خیلی کوچیک و بی اهمیته و ممکنه اگه من بهت اشاره کنم، تو متوجه بشی که هدفت چقدر بی ارزش بوده و همون لحظه گوشیت رو (منظورش وقتی که داری از آرتیست فیلم و عکس میگیری ) خاموش کنی و بفهمی سلبریتی ها انقدر هم مهم نیستن. برو خودت رو توی طبیعت پیدا کن و یک فلسفه زندگی برای خودت خلق کن. بلند هدف گذاری کن، عزیزم

این خانم بازیگر به شدت مورد انتقاد قرار گرفته و من داشتم توییت های انتقادی بهش رو می‌خوندم. مطمئنا این متن برای یه آمریکایی بی ادبی محسوب نمیشه. و من نمیدونم دقیقا کجاش از خود راضی بودن اون فرد رو برداشت کردن. اون فقط یه واقعیت محض رو گفت که متاسفانه خیلی ها چشماشونو روش بستن .شاید میتونست نرم تر برخورد کنه و با چندتا استیکر و جملات محبت آمیز این متن رو یه متن دلسوزانه تر نشون بده.  

کار آرتیست های سرگرمی، اینه که مردم رو سرگرم کنن. پولشون، شهرت شون، کارشون و همه چی شون رو مدیون همین طرفدارا هستند. هرچی اونا بیشتر زندگی شونو وقف سلبریتی ها کنند اونها پولدارتر، مشهور تر و... میشن. من فکر میکنم این خیلی شجاعانه و قابل تحسینه که ارتیستی چنین حرفی بزنه. حالا نمیدونم .

+ خیلی حرف زدم ولی شاید احتمالا خودمم روزی یه فن سایت یا فن پیج زدم .چون دلم میسوزه وقتی میرم اسم دکتر گلشنی رو شبکه‌های اجتماعی سرچ میکنم و میبینم سرجمع ده تا هشتگ و مطلب هم راجبش نیست. که اوناهم صرفا خبریه ،نه بازتاب و باز ونویسی حرف های ناب استاد! 

 خوندن این نوشته هم خالی از لطف نیست هرچند شاید زیاد به هم مربوط نباشند. 

اینجا