دنیای نامهربونی های ناتمام

اوزیل از 2010 جز لیست محبوب های من شد که البته یکی دو سال پیش به دلایلی که هیچ ربطی به سیاست نداره اونو از لیست محبوب هام خط زدم. اما حالا اوزیل تیتر خبری رسانه های زیادیه که همه مدعی جدایی سیاست از ورزش بودند اما حالا خودشون پیشرو در آمیختن این دو مقوله. واقعا برای اوزیل ناراحتم. اولش فکر میکردم فقط سیاست مداران هستند که  این دیکتاتوری و نژاد پرستی رو بروز میدن، اما متاسفانه مردم هم حرکات زیبایی انجام ندادند .من نمیخوام سو استفاده کنم اما با شنیدن حرف های زلاتان و حالا حرفای اوزیل و دیدن اتفاقات رخ داده برای اون میتونم بفهمم این شعارهایی انسان دوستی، صلح ،جامعه جهانی بدون مرز، مقابله نژاد پرستی و هزاران چیز دیگه فقط یه شوخی کثیفه، که قطعا سیاستمداران کشورهای قدرتمند برای سرگرم کردن و گول زدن مردم به کار میبرند و مردم هم چه راحت گول میخورن ... 

حالا فکر میکنم باید دعا کنیم که جامعه جهانی دست از شعار برداره و مردم خودشون برای تحقق شعار های زیبا قدم بر دارند، نه اینکه بازیچه ی رسانه ها و قدرت طلبان بشن. 

یادداشت دکتر صدر درمورد این اتفاق : کلیک  

خوندن نوشته ی هولدن هم خالی از لطف نیست :کلیک