کربلای 5

به مولا علی (ع) نه غصه مردود شدنمو میخورم، نه وایب ها و ری اکشن های منفی اطرافیان و آشناها ،نه حتی دیگه نگرانی این که آینده ورزشم چی میشه و نه هیچی که به خودم مربوط میشه. نگران آدمهایی ام که باهم تو یه هوا نفس میکشیم. من از آینده خودم ناامید نیستم از ناامیدی مردم ناامیدم. از غم و ترس و یاس شون. 

الان جنگه. و تک تک ما رزمنده های این جنگیم. جنگ تحمیلی ای که نفهمیدیم تقاص کدوم گناه مون بود. اما میتونیم. از پسش برمیایم.

اصلا نمیخوام تحت تاثیر قرار بگیرید و امیدوار شین. چون من از خدا میخوام که بهتون امید و دلگرمی بده نه خوندن یک متن و چندتا جمله . 

ولی بهش فکر کنین...