چرا خدا خودش نمیره با آدم بدا بجنگه؟!

ما این روزا خیلی صحبت میکنیم ،بیشتر از هروقت دیگه ایه، اکثرا اون سوال میپرسه و من جواب میدم. گاهی مثه امشب خودم سر صحبت و باز میکنم .

امشب بهش گفتم داداشی میدونستی یه سری از بچه هستن که تو یه جای دیگه ی دنیا دارن کشته میشن ؟! گفت یعنی کجا؟؟  گفتم.یه کشور دیگه. گفت یه کشور دیگه یعنی شیراز؟! گفتم نه، گفت یعنی تهران؟  گفتم نه. گفتم کشور یعنی یه جای خارج از ایران، آخرشم درست معنی کشور و نفهمید فقط گفت من میرم اون ادمای بد و میکشم، میرم میزنم تو گوششون. گفتم آجی تو زورت نمیرسه. تو فقط دعا کن و از خدا بخواه. گفت آبجی خدا چرا خودش نمیره سوریه، با آدم بدا بجنگه؟! 

من نفهمیدم چی بهش بگم، حتی نفهمیدم سوریه رو از کجا یاد گرفته. هرچند موقع زدن اون حرفا بهش،  مدام اون 6000 هزار کودکی که به گفته ی یونیسف از اول جنگ یمن تا به الان کشته شدن، تو ذهنم بودن....

+ دیگه نمیخوام ذهنشو درگیر کنم، هرچند زیاد خودش یادش نمیمونه، فقط نمیخوام شبیه اون دختر 16 ساله ای بشه که وقتی استوری واتس اپم ،مبنی بر قتل عام مردم یمن رو دید گفت خب به درک. امیدوارم همشون بمیرن ...

حالا هم داره منو با سوالاش درمورد کرم محلول های توی کمدم دیونه میکنه، هرکدوم و میاره میگه این برای چی خوبه؟!