از چیزهایی که نمیدانم (۱)

از آنجایی که صحبت کردن راجع به مسائل شخصی حتی در محیطی که نا شناخته ام برای من سخت می آید. و صحبت راجع به الفبای سیاست و هرآنچه به این لجنزارِ ساخته ی انسان مربوط می‌شود در تخصص و توان من نیست پس تصمیم داشتم از فوتبال بگویم  ،آن یگانه معشوق بی همتایم.

ولی ... به اتفاقی ترین شکل ممکن سر از توییتر ( دیگر لجنزار خود ساخته انسان که تنفرم نسبت به آن از تنفر به سیاست هم بیشتر است) در آوردم و عجیب تر آنکه توییت های مربوط به اتفاقات اخیر را در ونزوئلا می‌خواندم. 

دریغ از یک نظره غیر سازمانی . نظر غیر سازمانی که میگویم ، به هر نظری که از تفکر عمیق نشات نگرفته باشد تعبیر می‌شود . راستش این تعداد از نظر های مشابه به هم چه در گروه مخالفان و چه در گروه موافقان چیزی به جز سازمانی بودن را نمی‌توان از آن برداشت کرد. اصلا همین دسته بندی به دو گروه موافق و مخالف خود دال بر سازمانی بودن آن است . وگرنه مگر میشود تا این حد تفکر و نظرات کپی پیست شده را یکجا دید؟ 

راستش من مدتهاست که دیگر از سیاست بیزارم.از سیاسی کاری بیشتر .

از آدمهای جز این دسته ها نیز. (هرچیزی استثنایی دارد ) 

بارها از توییتر و فضای متعفنش در اینجا گفته ام ، اما حتما باور میکنید که اینها ، همین هایی که در توییتر گیسوان یکدیگر را از ریشه در می‌آورند، از این کار لذت می‌برند . البته آن فرضیه ی "اینها پول می‌گیرند "  هم می‌تواند باشد هرچند به آن معتقد نیستم اما می‌تواند باشد   دقت کنید می‌تواند  

فکر می‌کنم لذت بردن دلیل اصلی اش باشد . 

گفتم : کمتر تو سیاست برو 

گفت : چشم 

حالا هرچند دقیقه یکبار توییت ها و ریپلا های سیاسی اش را در توییتر میبینم ! 

فردی را در توییتر دیدم که برای اولین بار از نوشته هایش خوشم آمد البته بیشتر از آنکه نوشته هایش را دوست داشته باشم ، طرز جواب دادن و حوصله ای بود که برای مخاطبانش به کار می‌برد . با اینکه مجذوب آن جواب های پرحوصله و به زعم من تقریبا منطقی شده بودم اما بازهم نتوانستم از خود نپرسم ، خب حالا که چه ؟ یعنی اینها با این جواب های مودبانه و با حوصله ای که در مقابل دشنام هایشان می‌دهی ، قانع می‌شوند؟  ابدا 

در دلشان ولوله ای می افتد  ؟ به فکر فرو می روند ؟ بعید می‌دانم بعید می‌دانم 

او می‌گفت حرفهای سیاسی برایش تکلیف است!، من هم معتقدم زدن حرف حق در هر زمینه ای تکلیف است. اما سوال پیش می آید که از کجا میفهمید حرفتان حق است؟ بعلاوه زدن حرف حق برای حیات کافیست ؟ 

من مغالطه میکنم یا او؟