روز اول

یک پیش نویس دارم که فقط عنوانش را نوشته ام ! 

شرح دیشب بود ،خوابیده بر روی تخت های سخت خوابگاه . دل شکسته و رها از اضطراب مسابقه ی امروز . 

حالا اما دوباره ، خوابیده بر تخت های سخت خوابگاه با لباس های ورزشی و کوله پشتی پر برای کمتر از یکساعت دیگر ! 

نمیدانم چه پیش آید اما هرچه هست خیر است ! 

کلیشه ای ست اما تسکین دهنده!